اصول روانکاری و شناخت انواع روانکارها
روانکاری (Lubrication) یکی از فرآیندهای اساسی در نگهداری و بهرهبرداری از ماشینآلات و تجهیزات صنعتی است. این فرآیند شامل استفاده از مواد روانکار (Lubricants) برای کاهش اصطکاک و سایش بین سطوح متحرک است. روانکاری باعث افزایش طول عمر قطعات، بهبود عملکرد، کاهش حرارت و جلوگیری از آسیبهای ناشی از تماس مستقیم قطعات میشود.
اهداف روانکاری
-
کاهش اصطکاک:
ایجاد یک لایه نازک بین سطوح متحرک برای کاهش مقاومت در برابر حرکت. -
کاهش سایش:
جلوگیری از تماس مستقیم بین قطعات و کاهش تخریب سطح آنها. -
انتقال حرارت:
انتقال گرمای تولیدشده در اثر اصطکاک به خارج از سیستم. -
محافظت در برابر خوردگی:
ایجاد یک لایه محافظ که از تماس قطعات با هوا، رطوبت و مواد شیمیایی جلوگیری کند. -
آببندی:
کمک به جلوگیری از نفوذ آلودگیها (مانند گرد و غبار یا ذرات خارجی) به داخل سیستم. -
جذب ارتعاشات:
کاهش لرزشها و شوکهای ناشی از حرکت قطعات.
اصول روانکاری
روانکاری به اصولی بستگی دارد که برای عملکرد بهینه سیستمها باید رعایت شود:
-
تشکیل لایه روانکار:
روانکار باید یک لایه یکنواخت و پایدار بین سطوح متحرک ایجاد کند تا از تماس مستقیم آنها جلوگیری شود. -
انتخاب مناسب روانکار:
نوع روانکار باید متناسب با شرایط عملیاتی (دما، فشار، سرعت و بار) انتخاب شود. -
جلوگیری از آلودگی روانکار:
روانکار نباید با آلودگیهایی مانند گرد و غبار، آب یا ذرات فلزی مخلوط شود، زیرا عملکرد آن را کاهش میدهد. -
تعویض و نگهداری منظم:
روانکارها باید بهطور دورهای تعویض شوند تا از کاهش کیفیت و اثرات منفی آنها جلوگیری شود.
انواع روانکارها
روانکارها بر اساس حالت فیزیکی و ترکیبات شیمیایی به چند دسته تقسیم میشوند:
1. روانکارهای مایع (روغنها):
- روغنهای معدنی:
استخراجشده از نفت خام و رایجترین نوع روانکارها.
کاربرد: ماشینآلات صنعتی، خودروها، کمپرسورها. - روغنهای سنتزی (Synthetic Oils):
تولیدشده از مواد شیمیایی با خواص بهبودیافته مانند پایداری حرارتی بالا.
کاربرد: شرایط عملیاتی سخت (دما و فشار بالا). - روغنهای گیاهی:
ساختهشده از منابع طبیعی مانند روغنهای گیاهی.
کاربرد: کاربردهای خاص و سازگار با محیط زیست.
2. روانکارهای نیمهجامد (گریسها):
- ترکیبی از روغن (معدنی یا سنتزی) و غلیظکننده (Thickener).
- برای نقاطی که روانکاری مداوم دشوار است استفاده میشود.
- کاربرد: یاتاقانها، چرخدندهها، اتصالات مفصلی.
3. روانکارهای جامد:
- شامل موادی مانند گرافیت، مولیبدن دیسولفید (MoS2) و تفلون (PTFE).
- برای شرایطی که روانکاری با روغن یا گریس ممکن نیست (دمای بسیار بالا یا خلأ).
- کاربرد: صنایع هوافضا، تجهیزات حرارتی.
4. روانکارهای گازی:
- شامل گازهایی مانند هوا، نیتروژن یا هلیوم.
- کاربرد: تجهیزات خاص مانند توربینهای گازی و سیستمهای خلأ.
5. روانکارهای آبپایه:
- ترکیب آب با مواد افزودنی برای روانکاری و خنکسازی.
- کاربرد: ماشینکاری فلزات، سیستمهای خنککننده.
ویژگیهای مهم روانکارها
روانکارها باید دارای ویژگیهای زیر باشند:
-
ویسکوزیته (Viscosity):
مقاومت روانکار در برابر جاری شدن. ویسکوزیته باید متناسب با شرایط عملیاتی باشد. -
پایداری حرارتی:
توانایی روانکار در حفظ خواص خود در دماهای بالا. -
مقاومت در برابر اکسیداسیون و خوردگی:
روانکار نباید بهراحتی اکسید شود یا باعث خوردگی قطعات شود. -
خاصیت ضدسایش:
روانکار باید از سایش قطعات جلوگیری کند. -
خاصیت ضدکف:
نباید در اثر حرکت زیاد، حباب یا کف ایجاد کند. -
سازگاری با محیط زیست:
برخی روانکارها باید زیستتخریبپذیر باشند و به محیط زیست آسیب نرسانند.
انتخاب روانکار مناسب
انتخاب روانکار مناسب به عوامل زیر بستگی دارد:
-
نوع تجهیزات:
مثلاً یاتاقان، چرخدنده، موتور یا کمپرسور. -
شرایط عملیاتی:
دما، فشار، سرعت و بار وارده بر قطعات. -
محیط کاری:
مانند وجود رطوبت، گرد و غبار یا مواد شیمیایی. -
نوع حرکت:
حرکت چرخشی، خطی یا ترکیبی. -
هزینه:
هزینه روانکار و نگهداری مرتبط با آن.
نکات مهم در نگهداری روانکارها
-
انبارداری مناسب:
روانکارها باید در محیط خشک، خنک و دور از تابش مستقیم نور نگهداری شوند. -
پایش کیفیت روانکار:
بهطور منظم خواص روانکار (مانند ویسکوزیته و آلودگی) بررسی شود. -
تعویض به موقع:
روانکارها نباید بیش از حد استفاده شوند، زیرا با کاهش کیفیت ممکن است آسیبهایی به تجهیزات وارد کنند. -
جلوگیری از آلودگی:
از ورود گرد و غبار، آب یا مواد شیمیایی به داخل روانکار جلوگیری شود.
مزایای روانکاری صحیح
- کاهش هزینههای تعمیر و نگهداری.
- افزایش عمر مفید تجهیزات.
- بهبود راندمان و عملکرد سیستم.
- کاهش اتلاف انرژی.
- جلوگیری از خرابیهای ناگهانی.
نتیجهگیری
روانکاری یکی از مهمترین عوامل در حفظ کارایی و افزایش طول عمر تجهیزات صنعتی است. انتخاب صحیح روانکار و رعایت اصول روانکاری میتواند تأثیر بسزایی در کاهش هزینههای نگهداری، افزایش بهرهوری و جلوگیری از خرابیهای غیرمنتظره داشته باشد. با شناخت انواع روانکارها و ویژگیهای آنها، میتوان بهترین گزینه را برای هر کاربرد انتخاب کرد و عملکرد بهینه تجهیزات را تضمین نمود.
سرفصل ها:
- مقدمه
- تعریف روانکاری و وظایف روانکارها
- تقسیم بندی روانکارها
- عملیات پالایش نفت خام
- اصول کار کارخانه های روغن سازی
- خواص فیزیکی و شیمیایی روغن ها
- روش ساخت روغن های رانکار
- انواع مواد افزدونی مورد استفاده در روغن های روانکار
- طبقه بندی روغن های روانکار
- تست های ارزیابی و عملکرد روغن ها
- شاخص های کیفی و تست های ازمایشگاهی روغن
- تست های موتوری و دستگاهی روغن
- روغن های دنده
- طبقه بندی روغن های دنده
- روغن توربین
- فیلترهای روغن
- گریس ها
- طبقه بندی گریس ها
- روش های تصفیه روغن های کارکرده
- چگونگی کنترل روغن ها در حین کار
- روش انالیز روغن
-
سیستم های روغنکاری